Colored Purple Down Under

Berde ang daan. Berde ang paligid. Nakakasilaw ito. Nakakabulag. Nakakabingi ang katahimikan. Ang tanging naririnig ko lamang ay ang paminsan-minsang pagpatak ng likido sa daan na hindi ko alam kung saan nagmumula.

Nang lumingon ako, nakita ko pa ang bakas ng likidong malayo sa kulay ng paligid ko.

Hindi ko alam kung nasaan na ako. Kanina pa ako naglalakad pero wala akong makitang iba kundi ang napakahabang berdeng daan. Pagod na rin si Bambi. Ramdam ko ang kanyang Pagod. At takot.

Hinigpitan ko ang paghawak sa kanya.

Ang dumi na nang laylayan ng aking pantulog. Basa na rin ito ng hamog. Bumibigat ito. Pareho ang kulay ng aming pantulog ni Bambi. Light yellow. Sabi ni nanay, kamukha ko raw si Bambi. Noong una ay hindi ko alam kung anong ibig sabihin ni Nanay nong sabihin niya yon...kaya nga raw niya binili si Bambi ay dahil nakakamukha ko ito.

Pareho kami nga naman pala kami ng mata. Ng kulay ng mata.

Tatlong oras na akong naglalakad. Hindi ko pa rin alam kung nasaan ako. At kung saan ako pupunta.

Muli, binasag na naman ang nakakabinging katahimikan ng pagpatak ng likido. Pero ngayon, pinaso ng likidong ito ang balat ng aking kaliwang braso na mahigpit ang yakap kay Bambi. Dumaan muna ito sa manipis niyang buhok at nag-iwan ng sariwang mantsa bago bumaba at humalik sa aking balat.

Tumigil ako saglit. Sa takot. Marahil sa pagod. Doon ko nalaman na kulay dugo ang likidong kanina pang bumabasag sa katahimikan.


Nanlabo ang aking paningin. Sa takot. Marahil sa pagod. At saka naramdaman na namamasa pala ang aking kaliwang mata.